Blog w świecie fantasy

Minotaury były coraz słabsze.

Ilidian nie rozumiał, czemu ubywa im siły.

Stawały się coraz mniejsze i ubywało im mięśni.

Z jednym wyjątkiem.

Ork warzył cały czas w kociołku, wrzucał do niego rośliny, których Ilidian nigdy w życiu nie widział.

Ilidian zapytał minotaura, czego stają się słabsze.

- To przez brak mleka. To ten płyn daje nam wyjątkową siłę.

- MLEKO?! Zwykłe mleko?

- Tak, to jest sekret minotaurów.

Ilidian zobaczył promienie słońca wpadające do jaskini.

Przypomniał sobie, jest uwięziony, w klatce, przez orka.

Zobaczył, że jego towarzysze - minotaury - zjadają mięso.

Wyglądali gorzej niż wczoraj. Byli jakby słabsi, ociągali się.

Ilidian zapytał ich skąd mają to mięso.

Odpowiedzieli:

- Od orka.

Ilidian nie wiedział, co on chce z nimi zrobic...

    Jesteśmy wojskiem króla minotaurów do zadań specjalnych.

    Ork niszczył nasze tereny łowieckie i mieliśmy go zniszczyc.

    Jednak złapał nas i jednego po drugim rzucił tutaj.

    To jest jedyny przeciwnik, którego nasza poświęcona stal nawet nie zadrasnęła.

    Ten ork musi miec juz skórę z kamienia.

    Nie mamy z nim szans.

    Jak to się stało, że on jest tak wielki, żywiołaku?

Ilidian opowiedział mu historię, którą powiedział mu ent.

Wyglądało na to, że spędzą w jaskini noc.

Minotaury zasnęły.

Ilidian zrobił to samo.

Ilidian obudził się.

Znalazł się w klatce na tyłach jaskini orka.

Razem z nim w klatce znajdowały się minotaury.

Odezwały się do niego:

- Jak się tu znalazłeś?

- Wy MÓWICIE po elfickiemu?

- Tak, nie widzisz. - odezwał się największy z nich.

- Trafiłem tu przypadkiem. - odparł żywiołak.

- A wy?