Blog w świecie fantasy

Ilidian otknął się.

Zobaczył, że nadal jest na arenie. Nadal stoi przed wielkim czarnym szkieletem.

Postanowił spróbowac ostatni raz.

Wymierzył strzałę i strzelił.

Prosto w serce.

I trafił.

Kula pękła rozdrabniając się na tysiąc kawałków, a każdy zamienił się w kośc.

- To jest całe zło! - krzyknął Ilidian.

Demon krzyknął z wściekłości.

Ilidian wycofał się.

"Nie mam z nim szans" - pomyślał.

Jednak nie chciał się poddawac.

Wycelował łuk i strzelił.

Jednak strzała nawet nie doszła do szkieletu. Płomienie ją strawiły.

Ilidian spróbował jeszcze raz.

Nic to nie dało.

Piorun z "serca" kościotrupa trafił w półelfa.

Kula wybuchła na arenie i odrzuciła Ilidiana do tyłu.

Gdy dym opadł, zobaczył kościotrupa większego niż drzewa elfów.

Jego kości paliły się czarnym ogniem. Miał cztery ręce, a w każdej z niej trzymał wielki miecz.

Tam, gdzie powinno byc jego serce znajdowała się czarna kula, z której strzelały pioruny.

Aerd krzyknął:

- Giń, bracie!!!

Ilidian zobaczył, że wokół szkieletu pojawił się ogień.

"Spłonął?" - pomyślał.

Jedna gdy ogień opadł zobaczył tego samego kościotrupa, jednak miał czerwone kości, a zamiast oczu miał płomienie.

- I co, bracie? Widzisz potęgę zła?

- To nie jest siła, demonie!

- CO?! TO nie jest siła?! Zobaczysz!

Demon wstał i przywołał kulę ognia, którą rzucił w szkieleta.